Eric Dolphy เริ่มด้วยเสียงเบสคลาริเน็ตแผดเสียงแหลมสูงระรัวรวดเร็ว
ตามด้วยลูกริฟฟ์ส่งให้เปียโนของ Misha Mengelberg รับช่วงทับทำนอง
อย่างไม่ทั้นตั้งตัวกลองขึ้นพร้อมเสียงเบสคลาลิเน็ตที่เปลี่ยนสู่ท่วงทำนองขัดประสานย้อนแย้งกับเปียโน เมื่อสู่ท่อนแสดงพลังเสียงของเบสคลาริเน็ต
เริ่มด้วยเสียงหลบต่ำสลับสูง สูงสลับต่ำ คาดเดาไม่ได้ซึ่งเป็นเอกลักษณ์ของ
Dolphy เสียงครวญครางแหบต่ำสลับแหลมสูงนี้สะกดความรู้สึกเสียดแทงอย่างโหยหา
ส่งท่อนต่อให้เปียโนของ Mengelberg ปลอบประโลมด้วยเสียงหวานนุ่มสงบนิ่งที่แฝงอารมขันอย่างดุดันในช่วงท้าย ก่อนส่งต่อให้เบสของ Jacques Schols
ที่คอยเฝ้าฟังอยู่นานขึ้นมาสั่งสอนบอกเล่าความจริงของชีวิตดั่งพระเทศ
เป็นความนิ่งสงบ ที่เสียงเปียโนของ Mengelberg
พยักหน้าคล้อยตามบ้างเป็นบางครั้ง ก่อนจะจบบทเทศนาเปียโนหัวเราะอย่างชอบใจ
แต่จู่ๆเบสคลาริเน็ตก็โผล่งเข้ามาอย่างโกรธเกี้ยวเหมือนไม่ยอมรับ ทำให้ Han
Bennink
ต้องกระหน่ำกลองระรัวเยี่ยงนายทหารที่กล่าวว่าชีวิตย่อมพบเจออุปสรรคจะย่อท้อไปใย
เบสคลาริเน็ตแทรกเสียงเถียงบ้างแต่ในท้ายที่สุดก็ตอบด้วยเสียงต่ำระรัวซ้ำๆรับคำอย่างอ่อนน้อม
ก่อนที่ท่อนเพลงจะกลับซ้ำเข้าสู่จุดเริ่มต้นที่จบลงด้วยเสียงอ้อนวอนลากยาวของเบสคลาริเน็ต...
บทบรรยายเพลงตามทรรศนะของข้าพเจ้า
นักดนตรี
Eric Dolphy – Bass clarinet
Misha Mengelberg – Piano
Jacques Schols – Double bass
Han Bennink – Drums
เพลงเริ่มที่ 0:24
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น