เนิร์ดสร้างโลก

ภาพโดย Анна Куликова จาก Pixabay

เนิร์ดสร้างโลก คำนี้กล่าวไว้ไม่ผิด ทุกสิ่งรอบตัวของเรา ไม่ว่าจะเป็นไฟฟ้า หลอดไฟ วิทยุ คอมพิวเตอร์ สมาทโฟน ยารักษาโรค ฯลฯ ล้วนสร้างขึ้นโดยคนที่เราเรียกว่าเนิร์ด
ตามคติจีน โลกนี้มีหยินหยาง หยางคือแสงสว่างสิ่งที่โดดเด่น หยินคือร่มเงาสิ่งที่ซ้อนเร้น ทุกคนรู้จักผู้นำโลกที่โดดเด่นอยู่เบื้องหน้า แต่มักไม่ค่อยรู้จักเนิร์ดที่ซ้อนเร้นอยู่เบื้องหลัง

แทบไม่มีใครรู้จัก ไมเคิล คอลลินส์ ผู้ขับยานอวกาศพา นีล อาร์มสตรอง ไปเหยียบดวงจันทร์และพากลับ แต่ตัวเองทำได้เพียงนั่งอยู่บนยานทั้งที่ดวงจันทร์อยู่แค่เอื้อม
แทบไม่มีใครรู้จัก นิโคลา เทสลา ผู้ให้กำเนิดไฟฟ้ากระแสสลับและหลอดไฟแบบที่เราใช้กันอยู่ในปัจจุบัน
แทบไม่มีใครรู้จัก สตีฟ วอซเนียก ผู้สร้างเครื่องคอมพิวเตอร์ Apple รุ่นต้นแบบขึ้นมากับมือในห้องพักของตัวเอง และร่วมสร้างบริษัทกับ สตีฟ จ๊อบส์

แน่นอนว่าเนิร์ดอาจไม่สามารถแสดงผลงานของตัวเองได้ดีเท่าผู้นำ และผู้นำเสนอก็อาจไม่เนิร์ดพอจะขลุกอยู่กับสิ่งประดิษฐ์เฉิ่มๆ

นีล จึงต้องมี ไมเคิล ไมเคิล จึงต้องมี นีล
จ๊อบส์ จึงต้องมี วอซ วอซ จึงต้องมี จ๊อบส์
บู๊ จึงต้องมี บุ๋น บุ๋น จึงต้องมี บู๊

หยินต้องมีหยาง หยางต้องมีหยิน โลกจึงเกิดการใช้สอย บทความนี้ไม่ได้จะบอกว่าอะไรดีกว่าอะไร ไม่หยินนิยมหรือหยางนิยม เพียงชวนให้หันกลับมามองสิ่งที่อยู่ในเงามืด เพราะแม้เนิร์ดจะรอบรับการกำเนิด แต่ก็ต้องการผู้นำมันไปใช้จึงจะเกิดประโยชน์ในวงกว้างเช่นกัน
ในความแตกต่าง บางคนเป็น Introvert(ชอบเก็บตัว) หรือ Extrovert(ชอบเข้าสังคม) แต่ทุกคนก็มีคุณค่าในแบบของตัวเอง และคุณค่าของคนเบื้องหลังก็สำคัญเท่าๆกับคนเบื้องหน้าเช่นกัน
สังคมที่ให้ความสำคัญทั้งคนประเภทหยินและหยาง จะสามารถใช้คนได้ถูกงาน ถูกที่ถูกเวลา ดั่งที่ อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ ได้กล่าวไว้ว่า "ทุกคนเป็นอัจฉริยะ แต่ถ้าคุณตัดสินปลาโดยความสามารถในการปีนต้นไม้ ทั้งชีวิตมันจะคิดว่ามันโง่"
เมื่อเข้าใจหยินและหยาง คนอีกครึ่งหนึ่งจะไม่ถูกทอดทิ้ง