ย้อนกลับไปสมัย ปวช. เมื่อว่างจากการเรียน ฉันจะเข้ามาสิงสถิตอยู่ในห้องสมุด วันนั้น ขณะที่ฉันเดินเลือกหนังสืออยู่นั้นเอง ฉันเจอหนังสือเล่มหนึ่งอยู่ชั้นหนังสือด้านล่าง ดูเหมือนแน่นิ่งอยู่ตรงนั้นมาเนิ่นนาน ฉันหยิบมาพลิกอ่าน หลังจากนั้น ทุกสิ่งก็เปลี่ยนไป
ฉันอ่านหนังสือเล่มนี้รอบแล้วรอบเล่า ละเลียดลิ้มรส ทีละอักขระ ทีละถ้อยวลี ในห้องสมุดนั้น ที่ประจำของฉัน คือนั่งบนพื้นตรงชั้นหนังสือนั่นแหละ เงียบสงบที่สุด
ยามเย็นย่ำเมื่อห้องสมุดปิด ฉันยืมกลับมาอ่าน วันหยุดสุดสัปดาห์นั้น ฉันลอยล่องอยู่ในมหาสมุทรแห่งถ้อยคำ ไม่ก็ลอยไปในเวิ้งนภาไพศาล อ่านแล้วอ่านอีก ยืมแล้วยืมอีก ฉันจึงเริ่มหัดเขียนบ้าง แต่เมื่อการเรียนเริ่มเข้มข้น ปัญหาของผองเพื่อน ปิดคลุมสติสัมปชัญญะไปสิ้น จากนั้นฉันก็ลืมเลือน ห่างหาย นับสิบปีต่อมา วันหนึ่งฉันระลึกได้ จึงเริ่มขีดเขียนอีกครั้ง และคิดถึงเพื่อนเก่าที่เคยปลอบประโลมใจยามสับสนวุ่นวาย เพื่อนที่รอเป็นเพื่อนกับทุกฅนที่หยิบเธอขึ้นมา แล้วล่องนภาอากาศไปด้วยกัน กับเทพธิดาแห่งห้องสมุด... แคนโต้ หมายเลข 2
ฉันอ่านหนังสือเล่มนี้รอบแล้วรอบเล่า ละเลียดลิ้มรส ทีละอักขระ ทีละถ้อยวลี ในห้องสมุดนั้น ที่ประจำของฉัน คือนั่งบนพื้นตรงชั้นหนังสือนั่นแหละ เงียบสงบที่สุด
ยามเย็นย่ำเมื่อห้องสมุดปิด ฉันยืมกลับมาอ่าน วันหยุดสุดสัปดาห์นั้น ฉันลอยล่องอยู่ในมหาสมุทรแห่งถ้อยคำ ไม่ก็ลอยไปในเวิ้งนภาไพศาล อ่านแล้วอ่านอีก ยืมแล้วยืมอีก ฉันจึงเริ่มหัดเขียนบ้าง แต่เมื่อการเรียนเริ่มเข้มข้น ปัญหาของผองเพื่อน ปิดคลุมสติสัมปชัญญะไปสิ้น จากนั้นฉันก็ลืมเลือน ห่างหาย นับสิบปีต่อมา วันหนึ่งฉันระลึกได้ จึงเริ่มขีดเขียนอีกครั้ง และคิดถึงเพื่อนเก่าที่เคยปลอบประโลมใจยามสับสนวุ่นวาย เพื่อนที่รอเป็นเพื่อนกับทุกฅนที่หยิบเธอขึ้นมา แล้วล่องนภาอากาศไปด้วยกัน กับเทพธิดาแห่งห้องสมุด... แคนโต้ หมายเลข 2
ชีวิตฉันมิได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ
หากแต่โรยด้วย
ป่า เขา และทะเล
หากแต่โรยด้วย
ป่า เขา และทะเล
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น