"ร้อนมั้ย!” ครูตะโกนถาม
“ไม่ร้อน!” นักเรียนตะโกนตอบ
“เมื่อยมั้ย!” ครูตะโกนถาม
“ไม่เมื่อย!”นักเรียนตะโกนตอบ
“ดี! งั้นยืนต่อไป!” ครูกล่าวพลางหลบใต้ร่มไม้
ตอนนั้นฉันร้อนและเมื่อย แต่จำเป็นต้องตอบไปตามที่ถูกสั่ง ท้ายคาบฉันไปถามครูด้วยความสงสัย
“ครูครับ ทำไมร้อนต้องตอบว่าไม่ร้อนด้วยครับ?”
“มันเป็นการฝึกความอดทน"
ฉันเดินจากมาพร้อมความงุนงง เพราะฉันรู้สึกว่ามันไม่ใช่การฝึกความอดทน แต่มันเป็นการฝึกการโกหก โกหกตัวเองและโกหกฅนอื่น
ในช่วงชีวิต ฉันเห็นสิ่งเหล่านี้มากมายตั้งแต่เล็กจนโต
ถูกครูตี ต้องบอกว่า "ไม่เจ็บ"
ใส่พริกเยอะๆกินโชว์ ต้องบอกว่า "ไม่เผ็ด"
เมื่อดื่มเหล้าขวดแล้วขวดเล่า ต้องบอกว่า "ไม่เมา"
เล่นเกมอดนอน ต้องบอกว่า "ไม่ง่วง"
การตอบแบบนี้เพราะไม่อยากถูกมองว่าอ่อนหรือเพราะไร้ความรู้สึกจริงๆ ฉันก็ไม่ทราบเหมือนกัน แต่เรากำลังสอนลูกหลานของเราให้เป็นอะไรอยู่นะ เป็น มนุษย์ที่มีความรู้สึก หรือ หุ่นยนตร์ที่ไร้ความรู้สึก ฉันไม่เข้าใจการสั่งสอนในรูปแบบนี้ เมื่อมีใครบางฅนหลุดบอกว่า "ไม่ไหว" เขาจะถูกตอกย้ำด้วยคำว่า "อ่อนแอ" ทั้งที่แต่ละฅนแตกต่าง
บางครั้งฉันอยากได้ยินการสอนแบบนี้นะ
"ร้อนมั้ย!” ครูตะโกนถาม
“ร้อนครับ!” นักเรียนตะโกนตอบ
“ไหวมั้ย?!” ครูตะโกนถาม
“ไหวครับ!”นักเรียนตะโกนตอบ
อย่างน้อยการถามว่า "ไหวมั้ย?" ก็เป็นการสอนให้ประเมินศักยภาพร่างกาย แล้วผู้สอนจึงทำการประเมินอีกครั้งจากคำตอบ นี่น่าจะเป็นการฝึกความอดทนมากกว่า
เมื่อฉันถูกครูตี ฉันบอกว่า "เจ็บสิ แต่พอทนได้"
เมื่อฉันใส่พริกเยอะๆ ฉันบอกว่า "เผ็ดสิ แต่กำลังดี"
จากเหตุการณ์วันนั้น ฉันจึงคิดว่า ถ้าเหนื่อย ก็ยอมรับว่าเหนื่อยเถอะ พัก แล้วไปต่อ แบบนี้ ความเห็นอกเห็นใจกับเพื่อนมนุษย์ย่อมเกิดขึ้น เพราะเรารับรู้ถึงความรู้สึกจริงๆที่เกิดขึ้นในตัวมนุษย์โดยไม่โกหกตัวเอง ทุกข์สุข เห็นแล้วยอมรับว่ามันกำลังพัดผ่านเข้ามา
รู้มั้ยครับว่า การง่วงแล้วขับ คำว่า "แข็งใจหน่อย" ไม่ได้ช่วยลดอุบัติเหตุ
และการบอกว่าไม่เมา ไม่ได้ทำให้หายเมา
ไม่ไหว ก็พักเถอะครับ แล้วค่อยไปต่อ มันจะไปได้ไกล ไกลกว่าเยอะเลย
ขอให้โชคดีมีสตินะครับ
ด้วยความปราถนาดี
 |
| https://pixabay.com/photos/peony-beetle-rose-beetle-paeonie-3429507/ |
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น