 |
| Photo by Naomi Salome |
การพักผ่อน สำคัญไม่แพ้ การทำงาน
การนอน สำคัญไม่แพ้ การตื่น
การกระพริบตา สำคัญไม่แพ้ การแพ้ลืมตา
การเงียบ สำคัญไม่แพ้ การพูด
ทฤษฎี สำคัญไม่แพ้ ปฏิบัติ
วิชาการ สำคัญไม่แพ้ ปฏิบัติการ
วางแผน สำคัญไม่แพ้ ดำเนินการ
การคิด สำคัญไม่แพ้ การทำ
การนิ่งสงบ สำคัญไม่แพ้ การเคลื่อนไหว
การร่วมมือ สำคัญไม่แพ้ การแข่งขัน
กลางคืน สำคัญไม่แพ้ กลางวัน
ขั้วลบ สำคัญไม่แพ้ ขั้วบวก
หยิน สำคัญไม่แพ้ หยาง
ฯลฯ
ทุกสิ่งสำคัญในตัวมันเอง และมีความสมดุลในแบบของมันเอง หลายครั้งในชีวิตที่เรามักเห็นแต่ด้านที่เด่นชัด(หยาง) จนละเลยด้านที่ดูเหมือนนิ่งเฉยไม่ชัดเจน(หยิน) แต่ที่จริงมันเกื้อกูลกัน การนิ่งแล้วคิดเป็นการสนับสนุนการทำอยู่ในตัวมันเอง การพักผ่อนให้มีแรงเป็นการสนับสนุนการทำงานในวันต่อไปอยู่ในตัวมันเอง ทั้งสองด้านเป็นการเสริมสร้างกันและกัน หากสังคมไม่เห็นความสำคัญของทั้งหมด เห็นแต่สิ่งที่โดดเด่น ไม่เห็นผู้อยู่เบื้องหลังที่คอยเกื้อหนุน พลังในสังคมก็จะหายไปครึ่งหนึ่ง เหมือนผู้นำที่ใช้คนไม่เป็น รู้จักแต่บุกไม่รู้จักวางแผน รู้จักแต่ทำไม่รู้จักคิด การเรียนรู้ก็เกิดไม่ได้ องค์ความรู้ก็มีไม่ได้ สุดท้ายจะมีแต่คนสร้างภาพ การมองเห็นสิ่งที่โดดเด่นนั้นใครก็เห็นได้ แต่การมองให้เห็นสิ่งที่ไม่โดดเด่นนั้นต้องใช้สายตาที่ลึกซึ้งยิ่งกว่า
ไฟถูกนำไปใช้ประโยชน์ก็จริง แต่ฟืน(เชื้อเพลิง)ก็สำคัญ เพราะถ้าไม่มีฟืนก็ไม่มีไฟ แล้วจะใช้ประโยชน์จากไฟได้อย่างไร?
ด้วยเหตุนี้ วางแผนในกระโจม รบชนะไกลพันลี้
พักผ่อนให้เต็มที่ ก็ลุยงานได้เต็มเหนี่ยว
หยินหยางเกี่ยวข้องกันจนมิอาจแยก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น