บาดแผลย่อมบอบบาง ไม่มีใครอยากถูกแตะต้อง แต่หากไม่สามารถแตะต้องมันได้ ก็ไม่อาจทายาปิดแผลได้ เมื่อเป็นเช่นนั้นแผลก็จะไม่หาย เราอาจจะพ่นยาชาตลอดเวลาให้ไม่รู้สึกเจ็บก็ได้ แต่ไม่รู้สึกเจ็บกับแผลหายดีแล้วนั้นต่างกันมาก หากแผลยังอยู่ มันจะลุกลามขึ้นมาเมื่อไหร่ก็ได้ เรื่องในจิตใจก็ไม่ต่างกัน การเผชิญหน้าแล้วรับ(ได้ไม่ว่าจะ)ผิด(หรือถูก)ชอบ(หรือไม่ชอบ)กับทุกสิ่งที่จะเกิดขึ้น มันก็คือการสัมผัสแผลเพื่อทายา แล้วแผลจะจางหายไป หากยังคงทำมึนชาไม่ยอมรับรู้ มันก็จะยังคงแอบซ่อนอยู่และกำเริบขึ้นมาในจิตใจอยู่เสมอ เรื่องราวของประเทศชาติก็ไม่ต่างกัน หากเรื่องมีที่บอบบางแตะต้องไม่ได้ เรื่องนั้นก็คือแผล และหากยังไม่ยอมให้สัมผัสเผื่อทายา เพื่อแก้ไข แม้จะพยายามปกปิดปิดบังเพียงใด มันก็จะยังคงตามหลอกหลอนตราบนานเท่านานเมื่อคุณทาแผลให้สุนัขแล้วมันแสบ จะมีบางตัวที่คิดว่าคุณกำลังทำร้ายมัน และพยายามจะกัดคุณ อย่าเป็นแบบสุนัข จงเป็นมนุษย์ ที่รู้ว่านี่คือการเยียวยา ไม่ใช่ทำร้าย
เมื่อแผลหายแล้วก็ไม่ต้องคอยพ่นยาชาอีกต่อไป จากนั้นจึงก้าวเดินไปข้างหน้าได้อย่างอิสระ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น