แนะนำหนังสือ อยู่กับก๋ง

อยู่กับก๋ง เป็นวรรณกรรมไทยเล่มเล็กๆเขียนโดย หยก บูรพา ซึ่งเป็นนามปากกาหนึ่งของ เฉลิมศักดิ์ รงคผลิน เป็นเรื่องราวที่ผู้แต่งเขียนขึ้นจากประสบการณ์จริง โดยมีตัวเองของเรื่องคือเด็กผู้ชายที่ชื่อ หยก ได้เล่าถึงชีวิตในสมัยเยาว์อยู่กับก๋งชาวจีนผู้อพยพจากผืนแผ่นดินบ้านเกิดมาอยู่เมืองไทย เป็นนวนิยายที่ให้ข้อคิด แนวคิดและวีถีการดำเนินชีวิตที่ดีงาม พร้อมทั้งเคล็ดลับในการดำเนินชีวิตและอาชีพของคนจีน ถ่ายทอดด้วยสำนวนภาษาสละสลวย ชวนอ่าน ชวนติดตาม การันตีด้วยรางวัลดีเด่นจากคณะกรรมการพัฒนาหนังสือแห่งชาติ

เราเคยได้ยินหนังสือเล่มนี้และเคยทราบมาว่ามีการทำเป็นละครอยู่หลายครั้ง แต่เพิ่งได้มีโอกาสอ่านจริงๆก็ครั้งนี้ เรายืมมาจากห้องสมุดประจำจังหวัด อ่านแล้วเนี่ยนับว่าเป็นหนังสือที่ดีสมกับที่ได้รับรางวัลอย่างยิ่งเลยล่ะครับ เป็นเสมือนหนังสือบันทึกประวัติศาสตร์และภูมิปัญญาเล่มหนึ่งเลยทีเดียว เพียงแต่ดำเนินเรื่องแบบนวนิยาย ในหนังสือมีสอนทำหลายสิ่งหลายอย่าง เช่น การทำสบู่ใช้เองของคนสมัยก่อน การทำกาวไว้ใช้เองและไม่ให้บูดง่าย น้ำดื่ม น้ำใช้ วิถีการดำเนินชีวิตของคนที่มีแค่เสื่อผืนหมอนใบ ฯลฯ ต่างๆที่ละเอียดมาก จนเรียกได้ว่าเอาไปทำจริงใช้ในครัวเรือนได้เลยล่ะครับ
รวมทั้งมีคำสอนต่างๆของก๋ง ที่นับเป็นปรัชญาการดำเนินชีวิตได้อย่างหนึ่งเลย ซึ่งขอยกบางส่วนมาให้อ่านกันพอเป็นสังเขปครับ

• คนที่ไม่เป็นระเบียบ ชีวิตจะยุ่งเหยิง คนที่ไม่รักความสะอาด จะหาความสดชื่นแจ่มใสไม่ได้ และคนที่ไม่รักความสุจริต ชีวิตจะมีมลทิน (บทที่ 1 รุ่งอรุณ)
• ไม่ต้องอายที่เป็นคนจน แต่ควรอายที่เป็นคนเลว เพราะความจนความรวยเราเลือกไม่ได้ แต่ความดีความเลวเราเลือกทำเลือกเว้นได้ (บทที่ 1 รุ่งอรุณ)
• ไม่ใช่ว่าดวงดีแล้วจะร่ำรวยได้ ก่อนจะสร้างตัวได้สำเร็จเขาจะต้องผ่านการทำงานอย่างหนักมาแล้วด้วย รู้จักหาเงิน รู้จักเก็บงำ รู้จักคิดหาช่องทางต่อทุน ฐานะของเขาจึงเป็นปึกแผ่นขึ้นมาได้ ไม่มีใครโชคดีถึงกับนอนขี้เกียจอยู่ข้างถนนแล้วเทวดาจะโยนถุงเงินลงมาให้ถังหน้าตัก...จำไว้ (บทที่ 2 พบกันที่ตลาด)
• เขาไม่อยากเป็นเพื่อนกับเราก็ตามใจเขา แต่อย่าไปโกรธหรือเกลียดชังเขา ในโรงเรียนและในตลาดเรายังหาเพื่อนที่จะคบเราอย่างจริงใจได้อีกมากมาย ขอให้เราเป็นคนดีเท่านั้น (บทที่ 2 พบกันที่ตลาด)
• ความจริงของคนคนหนึ่ง ไม่ใช่ความจริงของคนทั้งหมด (บทที่ 4 ในสำรับคนยาก)
• เรียนไปเถอะหยก คนจนต้องหาวิชาไว้เลี้ยงตัว เพราะไม่มีเงินทองไว้ให้ใช้สอยโดยไม่ต้องทำงาน ตอนเด็กทุกคนมีหน้าที่เรียน โตแล้วทำงาน...คนมีวิชาติดตัวยากนักที่จะอับจน แพ้คนยาก และไม่เสียเปรียบใครด้วย ถ้าไม่มีวิชาติดตัวเลยจะทำงานสูงๆ อะไรก็ไม่ได้ ต้องเป็นคนหาเช้ากินค่ำ ติดอยู่กับดินกับทรายตลอดชีวิต...พยายามเรียนไปเถอะหยก หมดสมองที่จะเรียนเมื่อไรค่อยหยุด (บทที่ 4 ในสำรับคนยาก)
• การตอบแทนบุญคุณทำได้หลายรูป...แต่รูปที่เหมาะที่สุดคือต้องให้สะดวกใจทั้งผู้ให้และผู้รับ (บทที่ 7 ครูบรรยงค์)

หนังสือเล่มนี้ดูจะขาดตลาดอยู่บ่อยๆ แต่ก็มีพิมพ์มาแซมให้ซื้อหากันได้เป็นระยะๆ แต่ถ้าใครหาซื้อไม่ได้ คิดว่าห้องสมุดประจำจังหวัดน่าจะมี เป็นวรรณกรรมเล่มเล็กๆที่อัดแน่นไปด้วยภูมิปัญญาและประวัติศาสตร์ ดำเนินเรื่องในแบบของเรื่องเล่าที่ชวนติดตาม นับว่าเป็นวรรณกรรมไทยที่ควรอ่านและควรมีไว้อย่างยิ่งครับ

อ้างอิง
https://th.wikiquote.org/wiki/อยู่กับก๋ง
https://www.se-ed.com/product/%E0%B8%AD%E0%B8%A2%E0%B8%B9%E0%B9%88%E0%B8%81%E0%B8%B1%E0%B8%9A%E0%B8%81%E0%B9%8B%E0%B8%87.aspx?no=9789742224356