หานซิ่น(韓信) แม่ทัพใหญ่อันดับหนึ่งในยุคก่อตั้งราชวงศ์ฮั่น ในวัยหนุ่มเขาเป็นเด็กยากจนคนหนึ่ง ไม่มีชื่อเสียง ไม่มีฝีมือ ทำมาหากินอะไรไม่ขึ้น เที่ยวขอข้าวนายอำเภอกินอยู่เสมอ จนภรรยานายอำเภอไม่พอใจ ไม่แบ่งข้าวให้กินอีก แต่เขาเป็นคนรักการอ่านการศึกษา
วันหนึ่งขณะกำลังขายม้าฟางอยู่ในตลาด ได้ถูกอันธพาลมาหาเรื่องไล่ที่
"ไอ้เนิร์ด แน่จริงมึงก็ชักกระบี่ ไม่ก็ลอดหว่างขากูซะ!"
จีนมุงในตลาดส่งเสียงเฮลั่น ลุ้นว่าจะได้ดูมวยหรือคนลอดหว่างขา หานซิ่นก้มหัวลง คลานลอดหว่างขาไป จีนมุงตบมือเฮลั่นด้วยความบันเทิง เขาเอาตัวรอดมาได้อย่างอัปยศอดสู
เขาจึงปลีกตัวไปตกปลาริมแม่น้ำเพื่อประทังชีวิต แต่ก็ตกไม่ได้สักตัว โชคดีว่ามีกลุ่มหญิงซักผ้า อาม่าคนหนึ่งจึงแบ่งอาหารให้แก่เขา เขาบอกอาม่าว่า
"วันหน้าข้าจะตอบแทนท่านอย่างงาม"
"ลูกผู้ชายหาเลี้ยงตัวเองยังไม่ได้เลย จะตอบแทนอะไรกัน?"
เขาจึงออกจากเมืองไปสมัครเป็นทหาร แม้เป็นคนมีความรู้มากมาย แต่ไม่ได้รับการเหลียวแล เพราะเขาไม่ใช่นักสู้ที่เก่งกล้าสามารถอะไร ถูกใช้ให้เป็นยาม วันแล้ววันเล่า เขาถอดใจกลับบ้าน แต่ถูกไล่จับข้อหาหนีทัพ บังเอิญได้พบกับเฉียวเหอ ผู้เห็นแววของหานซิ่น
เฉียวเหอเสนอกองทัพว่าจะแต่งตั้งหานซิ่นเป็นแม่ทัพใหญ่(เป็นผู้คุมเหล่าแม่ทัพ) แต่ไม่มีใครเห็นชอบ ไม่มีใครยอมให้ยามเลื่อนขั้นมาเป็นแม่ทัพใหญ่ได้หรอก หานซิ่นน้อยใจหนีทัพไปอีก เฉียวเหอต้องขี่ม้าตามกลับมา จนเกิดสำนวนที่ว่า "เฉียวเหอไล่ตามหานซิ่นใต้แสงจันทร์" จนแล้วจนรอด จากการรับประกันของเฉียวเหอต่อหลิวปัง หานซิ่นก็ได้เป็นแม่ทัพใหญ่ที่ไม่ได้รับการยอมรับจากเหล่าแม่ทัพในตอนแรก เพราะไม่เคยออกรบ เป็นแค่หนอนหนังสือ ไม่เคยมีผลงาน แถมยังเป็นไอ้ขี้ขลาดลอดใต้หว่างขา แต่สุดท้ายเรื่องราวของเขาก็อยู่ในประวัติศาสตร์ในหนังสือ
ชิดก๊กไซ่ฮั่น(ฉบับแปลไทยดั้งเดิมเรียก หานซิ่น ว่า ฮั่นสิน)
หลังจากร่วมก่อตั้งราชวงศ์ฮั่นสำเร็จ ได้เป็นใหญ่เป็นโต หานซิ่นก็กลับไปบ้านเกิด มอบเงินทองมากมายให้กับอาม่าที่เคยแบ่งอาหารให้ และแน่นอน เขาไปหาอันธพาลคนนั้น อันธพาลตัวสั่นงันงก คิดว่าถึงคราวตายแน่แล้ว ในฐานะตอนนั้นหานซิ่นสามารถฆ่าอันธพาลคนนั้นได้ดั่งขยี้มดปลวก แต่เขาไม่ทำ เขาแต่งตั้งให้เป็นคนดูแลหมู่บ้านเพื่อแสดงความใจกว้าง "มันเป็นนักเลง เคยดูถูกข้า จะฆ่าก็ได้ แต่จะได้อะไร?"
ถ้าหานซิ่นตีรันฟังแทนข้างถนนวันนั้น ก็ไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างไร บางครั้งการยอมอดทนต่อคำดูถูก คำสบประมาท ก็อาจเป็นคุณสมบัติสู่ความสำเร็จ แม้อาจจะไม่ได้ไขว้คว้าเกียรติยศยิ่งใหญ่อย่างหานซิ่น แต่อย่างน้อยการที่มีลมหายใจอยู่ โดยไม่ตายไปกับเรื่องบ้าๆที่เลี่ยงได้ ชีวิตก็ยังมีอะไรดีๆให้ทำอีกมากมายไม่ใช่หรือ?
แถม
ปัจจุบันหานซิ่นได้รับการยกย่องเป็น เทพเจ้าหานซิ่น(韓信爺) เทพแห่งนักพนัน(大賭神 ในที่นี้หมายถึงการเก็บสถิติความน่าจะเป็น) เป็นเทพแห่งโชคลาภที่ประจำอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ เป็นที่สักการะของนักเสี่ยงโชค หวย พนัน เกร็งกำไร เทรดหุ้น ฯลฯ ท่านเป็นหนึ่งในทีม
八路財神 ปาลู่ไช่เสิน เทพเจ้าแห่งทรัพย์สินแปดทิศทาง
เดิม หานซิ่น เป็นแม่ทัพใหญ่ผู้ร่วมก่อตั้งราชวงศ์ฮั่น เป็นแม่ทัพผู้ไร้พ่ายในสงครามฉู่ฮั่น ว่ากับว่าท่านเป็นผู้คิดค้นหมากรุกจีน และเกมไฮโลด้วยลูกเต๋าสี่ลูก(
十八啦 สือปาลา ซึ่งยังคงมีการเล่นมาจนถึงปัจจุบัน) เพื่อให้ทหารเล่นในยามว่างจากการศึก
(โดยมีหานซิ่นเป็นเจ้ามือ) แก่นแท้ในการเล่นไฮโลแปดเต๋าของหานซิ่นไม่ใช่การเสี่ยงดวง แต่เป็นการสร้างขวัญกำลังใจในการรบและดูนิสัยคนสร้างขวัญกำลังใจในการรบด้วยการเสี่ยงทายก่อนออกรบ ว่าจะแพ้หรือชนะ ซึ่งหานซิ่นเสี่ยงทายได้ชนะเสมอ ทำให้ทหารมีกำลังใจในการสู้รบ และก็รบชนะทุกครั้งตรงตามการเสี่ยงทายเช่นกัน
ดูนิสัยคนก็ด้วยการเสี่ยงทาย เพื่อดูสีหน้าท่าทางของผู้เล่นว่าจะเป็นอย่างไรเมื่อจวนเจียนจะแพ้หรือชนะ เพื่อดูอุปนิสัยและรู้จักธาตุแท้ของคนเหล่านั้นเพื่อเก็บสถิติ จะได้ใช้คนและใช้กลยุทธ์ได้อย่างเหมาะสม
ภายหลังหานซิ่นจึงถูกยกย่องให้เป็นเทพแห่งการพนัน(ที่ไม่ใช่การเสี่ยงดวง แต่คือการเก็บสถิติมาอย่างดีแล้ว ว่าแพ้ได้กี่เปอร์เซ็นและต้องชนะกี่เปอร์เซ็น ที่เมื่อรวมกันแล้วก็คือชนะ) เป็นเทพแห่งโชคลาภที่น้อยคนจะรู้จัก ท่านเป็นหนึ่งในทีม
八路財神 เทพเจ้าแห่งทรัพย์สินแปดทิศทาง
