 |
| ภาพถ่ายโดย JESHOOTS.com จาก Pexels |
บุ๋นและบู๊ เป็นหน่วยงานที่มีคู่กันตลอด อาจแปลว่า ฝ่ายพลเรือน(บุ๋น)และฝ่ายทหาร(บู๊) และทั้งสองหน่วยงานนี้ต้องทำงานควบคู่กันไปจึงจะเกิดผลงานต่อแคว้นได้ จะมีแต่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งไม่ได้ หากเปรียบเป็นบริษัท บุ๋นก็คือฝ่ายออฟฟิศ บู๊ก็คือฝ่ายโรงงาน ออฟฟิศ(บุ๋น)กำหนดทิศทางและออร์เดอร์ โรงงาน(บู๊)รับออร์เดอร์แล้วดำเนินงาน ในงานใหญ่ย่อมขาดฝ่ายใดไม่ได้เลย โดยปกติ เรามักจะชื่นชอบคนสายบู๊ว่าเท่ห์ แต่เมื่อทำงานจริงมักนิยมบุ๋น(งานนั่งโต๊ะ) แม้กระทั่งคนที่เป็นสายบู๊ยังอยากมานั่งตำแหน่งสายบุ๋น ซึ่งเราน่าจะได้เห็นกันมาตลอดในรอบหลายปีนี้ว่า การใส่คนผิดประเภทหน้าที่ทำให้การดำเนินงานสับสนวุ่นวายขนาดไหน คนสายบู๊มานั่งตำแหน่งบุ๋น คนสายบุ๋นไร้ตำแหน่งเพราะถูกแย่งที่จากคนที่มีกำลังมากกว่า แคว้นจึงไร้ที่ปรึกษาและไร้ทิศทาง มีแต่การแก้ปัญหาตรงหน้าไปเรื่อยๆ ซึ่งหากไร้วิสัยทัศน์ การแก้ปัญหาตรงหน้าไปเรื่อยๆจะสร้างปัญหาใหม่มาเรื่อยๆด้วยเช่นกัน เช่น การแก้ปัญหาเล็กๆอันหนึ่งโดยไม่ยอมถอยเลย อยากชนะให้ได้ตลอด(บู๊) จนทำให้เกิดความย้อนแย้งในปัญหาใหญ่ของข้อกฎหมายตามมาในภายหลังได้ เป็นต้น จนปั่นป่วนและดูไร้มาตราฐานในแว่นแคว้นได้
อันที่จริง ฝ่ายบู๊จะมีความก้าวร้าวบ้างย่อมเป็นเรื่องเข้าใจได้ แต่ฝ่ายบุ๋นต้องใจเย็นและขบคิด แล้วถ้าฝ่ายบู๊มานั่งตำแหน่งบุ๋นก็จะกระโชกโฮกฮ้าก เหมือนเอาเตียวหุยมาบัญชา เอาขงเบ้งไปเป็นพลทหาร พังกันหมด หากบุ๋นและบู๊ได้นั่งที่ของตัวเอง วัฏจักรก็จะเลื่อนไหลไปอย่างที่ควรจะเป็น ช้าเร็วไม่ว่ากัน แต่หากบุ๋นและบู๊ไม่ได้นั่งที่ตัวเองวัฏจักรย่อมติดขัด กลับหัวกลับหาง ย้อนแย้ง และแตกสลาย ในชีวิตก็เหมือนกัน ก่อนที่จะทำอะไร ต้องคิด(บุ๋น)ก่อนทำ(บู๊) ไม่ใช่หรือ เพราะหากทำ(บู๊)ก่อนคิด(บุ๋น) จะนำไปสู่ปัญหาต่อไปเรื่อยๆโดยไม่รู้จะหาทางออกอย่างไร
จากสายงานในบริษัท ฝ่ายสำนักงาน(บุ๋น)กำหนดออร์เดอร์ ฝ่ายโรงงาน(บู๊)จัดทำออร์เดอร์ งานจึงราบรื่น ประเทศก็เช่นกัน การถ่วงดุลอำนาจฝ่ายพลเรือน(บุ๋น)ต่อฝ่ายทหาร(บู๊)ก็ต้องเป็นไปในแบบเดียวกันนี้
บุ๋นบู๊ หยินหยาง แจกแจงได้ไม่จบสิ้น ในหยินก็มีหยาง ในหยางก็มีหยิน แยกย่อยได้เรื่อยไป และต้องเป็นไปอย่างสมดุล ภาพรวมก็คงประมาณนี้ หากผิดพลาดประการใดก็ขอความกรุณาผู้รู้ช่วยแถลงไขด้วยนะครับ น้อมรับเสมอ ขอบคุณครับ 😇
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น